
เรื่องย่อ
ดิอิมเมเชอเรเบิล เพลงประกอบ 'สติลล์คัมแบ็ก' ขับร้องโดย เอริกและคิมเบอร์ลีย์
คำร้องโดย คิมเบอร์ลีย์, เอริก, ทาวเวอร์ ดา ฟังก์มาสตา
เรียบเรียงโดย คิมเบอร์ลีย์, เอริก, ทาวเวอร์ ดา ฟังก์มาสตา
---------------------------------------------------------------
นอกจากเรา ฉันขอถาม มันเหลืออะไรบ้าง
ขอโทษที ฉันลืมไปว่าต้องมีชีวิต
ฉันเห็นรอยยิ้มอันผิดหวังของเธอ
ดื้อรั้นกล้าหาญ เธอเคยบอกแัน
แต่ก่อนเราไม่มีอะไร
แต่เมื่อก้าวมาแล้วเราต้องไม่หันกลับไป
เธอร้องเพลงกับใครใต้ผืนฟ้าสีเทา
สถานที่เปลี่ยน แต่ฉันยังลืมเธอไม่ลง
ฉันได้ยินสายลมร้องเพลง เห็นหมู่บ้านเก่า
ที่แล้วที่เล่า ทั้งคุ้นเคยและแปลกตา
ผู้คน ทิวทัศน์ พวกเขาอยู่
แต่น้ำตาของเธอมันช่างแสนทรมาน
ความเดียวดายของฉันขณะขับผ่านถนนว่างเปล่า
แสงไฟสาดมากับดวงดาง แต่ไม่มีเธอ
แม้เราจะยังเยาว์ ยังมีชีวิต แต่เป็นเพียงผู้โดยสาร
ฉันเห็นมาแล้ว แต่ก็ยังต้องกลับมาเริ่มใหม่
ฉันรู้ว่าฉันนั้นสายไป
ถึงแม้กระจกจะมีแต่ร่องรอยของเธอ
หมอนของฉันมีกลิ่นที่เป็นของเธอ
เราจะเห็นค่าสิ่งที่มีเมื่อมันจากไป
เธอร้องเพลงกับใครใต้ผืนฟ้าสีเทา
สถานที่เปลี่ยน แต่ฉันยังลืมเธอไม่ลง
ฉันได้ยินสายลมร้องเพลง เห็นหมู่บ้านเก่า
ที่แล้วที่เล่า ทั้งคุ้นเคยและแปลกตา
ผู้คน ทิวทัศน์ พวกเขาอยู่
แต่น้ำตาของเธอมันช่างแสนทรมาน
ความเดียวดายของฉันขณะขับผ่านถนนว่างเปล่า
แสงไฟสาดมากับดวงดาง แต่ไม่มีเธอ
แม้เราจะยังเยาว์ ยังมีชีวิต แต่เป็นเพียงผู้โดยสาร
ฉันเห็นมาแล้ว แต่ก็ยังต้องกลับมาเริ่มใหม่
แต่ก็ยังต้องกลับมาเริ่มใหม่
คำร้องโดย คิมเบอร์ลีย์, เอริก, ทาวเวอร์ ดา ฟังก์มาสตา
เรียบเรียงโดย คิมเบอร์ลีย์, เอริก, ทาวเวอร์ ดา ฟังก์มาสตา
---------------------------------------------------------------
นอกจากเรา ฉันขอถาม มันเหลืออะไรบ้าง
ขอโทษที ฉันลืมไปว่าต้องมีชีวิต
ฉันเห็นรอยยิ้มอันผิดหวังของเธอ
ดื้อรั้นกล้าหาญ เธอเคยบอกแัน
แต่ก่อนเราไม่มีอะไร
แต่เมื่อก้าวมาแล้วเราต้องไม่หันกลับไป
เธอร้องเพลงกับใครใต้ผืนฟ้าสีเทา
สถานที่เปลี่ยน แต่ฉันยังลืมเธอไม่ลง
ฉันได้ยินสายลมร้องเพลง เห็นหมู่บ้านเก่า
ที่แล้วที่เล่า ทั้งคุ้นเคยและแปลกตา
ผู้คน ทิวทัศน์ พวกเขาอยู่
แต่น้ำตาของเธอมันช่างแสนทรมาน
ความเดียวดายของฉันขณะขับผ่านถนนว่างเปล่า
แสงไฟสาดมากับดวงดาง แต่ไม่มีเธอ
แม้เราจะยังเยาว์ ยังมีชีวิต แต่เป็นเพียงผู้โดยสาร
ฉันเห็นมาแล้ว แต่ก็ยังต้องกลับมาเริ่มใหม่
ฉันรู้ว่าฉันนั้นสายไป
ถึงแม้กระจกจะมีแต่ร่องรอยของเธอ
หมอนของฉันมีกลิ่นที่เป็นของเธอ
เราจะเห็นค่าสิ่งที่มีเมื่อมันจากไป
เธอร้องเพลงกับใครใต้ผืนฟ้าสีเทา
สถานที่เปลี่ยน แต่ฉันยังลืมเธอไม่ลง
ฉันได้ยินสายลมร้องเพลง เห็นหมู่บ้านเก่า
ที่แล้วที่เล่า ทั้งคุ้นเคยและแปลกตา
ผู้คน ทิวทัศน์ พวกเขาอยู่
แต่น้ำตาของเธอมันช่างแสนทรมาน
ความเดียวดายของฉันขณะขับผ่านถนนว่างเปล่า
แสงไฟสาดมากับดวงดาง แต่ไม่มีเธอ
แม้เราจะยังเยาว์ ยังมีชีวิต แต่เป็นเพียงผู้โดยสาร
ฉันเห็นมาแล้ว แต่ก็ยังต้องกลับมาเริ่มใหม่
แต่ก็ยังต้องกลับมาเริ่มใหม่